Restauracja Sethi we Wrześni Pizza Kebab Grill Września

Restauracja Sethi Września

Tymczasowa karta informacyjna dla domeny

Restauracja Sethi Września
INFORMACJE OGÓLNE

AKTUALNOŚCI, MENU, NOWOŚCI - WSZYSTKO NA NASZYM FACEBOOKU

ZAPRASZAMY NA NASZEGO FACEBOOKA »

Restauracja Sethi we Wrześni
ul. Szkolna 14
62-300 Września
telefon: 61 437 72 00
www.sethi.pl @ restauracja@sethi.pl

Sethi Facebook

Opracowujemy naszą nową stronę internetową.
Prosimy o cierpliwość i wyrozumiałość.

Tekst opisowy z naszej poprzedniej, archiwalnej strony internetowej

Restauracja Sethi powstała w inspiracji jednym z Faraonów Egiptu, który nosił właśnie to imię. Stąd wystrój i stylistyka szeroko nawiązująca do postaci związanych z Egiptem.
Menu restauracji również trochę nawiązuje do kuchni dawnego Egiptu, wszak Egipcjanie jako jedni z pierwszych przyrządzali placki chlebowe, które obkładano mięsem i warzywami, a następnie zapiekano w piecach. Dopiero po tysiącach lat służący Włoscy wynaleźli podobne rozwiązanie, z tą różnicą, że zapiekali oni na rozwałkowanym cieście resztki ze stołów swych panów. Odpadki zapiekali w serze, żeby jakoś związać te odpadki ze sobą. Owe danie nazwali później właśnie pizzą. Można by spekulować, kto tak naprawdę pizzę wymyślił, wiadomo, że starożytni Egipcjanie jadali podobną potrawę, jednak bezsprzecznie swą nazwę i ostateczny wygląd pizza zawdzięcza Włochom.
W Menu restauracji można znaleźć wiele z takich nawiązań - choćby słynna wieprzowina Sethi, którą trzeba lubić, żeby nią się delektować, ale też wiele dań znanych i lubianych przez nas wszystkich, takich jak lasagne, czy też wyśmienite sałatki nieco orientalne. Sethi to restauracja z temperamentem, w której każde z dań przygotowywane jest z należytą mu pasją.

Trochę o tym kim był sam faraon Sethi...
Sethi I (ok. 1318-1304 p.n.e.) przywrócił władzę faraonów w Nubii, Palestynie i na Bliskim Wschodzie. Wsławił się również rozpoczęciem budowy wspaniałej świątyni w Abydos. Sethi był ojcem Ramzesa II. Według egiptologów, był on niesamowitym wojownikiem o niebywałej zdolności militarnego wszechogarniania newralgicznych punktów Egiptu, dzięki czemu utrzymywał ład i porządek w kraju. Umiejętność tę wpajał od młodych lat swojemu synowi Ramzesowi II, który miał 10 lat, jak jego ojciec przejął królestwo w swoje ręce.
Sethi potrafił godzinami spędzać czas ze swoimi synami na dywagacjach strategicznych, przekazywaniu wiedzy opartej o historię Egiptu, o czym świadczą liczne malowidła przedstawiające ich w zapartym tchem dialogu. Od początku koregencji, Seti I wprowadzał swego syna w zawiłości władzy, obarczając go częścią jej ciężaru. Obaj władcy wspólnie brali udział w wydarzeniach decydujących o losach kraju oraz kształtujących jego oblicze.

W ósmym roku panowania Setiego I, w drugim koregencji, wybuchła rewolta w Kusz. Buntownicy dążyli do zagarnięcie łupów: niewolników, bydła i zbiorów, w dolinie Nilu, w Górnym Egipcie. Seti I polecił wicekrólowi Nubii, Amen-em-ope zorganizowanie ekspedycji karnej. W szybkiej kampanii opanowano tereny objęte rewoltą, zajmując sześć jej ośrodków. Pojmano około 600 jeńców wraz z całym ich dobytkiem. Wydarzenia te zostały upamiętnione wystawieniem dwóch steli w Kusz.

Mając unormowane stosunki z Hetytami oraz ugruntowane wpływy w Syropalestynie, po stłumieniu w zarodku niepokojów w Kusz, władcy mogli skupić się na sprawach wewnętrznych państwa. Postanowiono wytyczyć szlaki i wykopać studnie w celu podjęcia eksploatacji złóż złota na pustyni, rozciągającej się pomiędzy Morzem Czerwonym, a Nilem, na wysokości Edfu. W tym celu faraon udał się osobiście na pustynię, aby samodzielnie zainicjować prace z tym związane. W tym samym czasie Ramzes zajęty był poszukiwaniem w okolicach Asuanu, odpowiedniego kamieniołomu do pozyskiwania granitu, niezbędnego do wykuwania ogromnych posągów.

Kolejne lata upłynęły na działalności pokojowej. Zbliżający się do pięćdziesiątki Seti I, coraz częściej zajmował się kierowaniem państwem ze swych rezydencji: siedziby w Memfis, pałacu w Awaris, czy też w okresie zimy, pałacu w Tebach. To prawdopodobnie w tych latach dokonał wyboru grupy ludzi, mających zarządzać wszelkimi sprawami państwa. Na stanowisko Wezyra Południa powołał około trzydziestoletniego Pasera, swego Wielkiego Szambelana, a jego ojca na stanowisko arcykapłana Amona w Tebach.

Szczególną uwagę władcy skupiali na realizacji wielkich projektów budowlanych. W Abydos prace przy budowie wielkiej świątyni zmierzały ku końcowi. Wznoszono świątynię Ozyrysa, Setiego I. Następnie Ramzes, otrzymał zgodę na budowę własnej świątyni Ozyrysa, która miała stanąć również w Abydos. W Tebach ukończono prace w wielkiej sali kolumnowej w świątyni Amona w Karnaku i trwały prace przy jej dekorowaniu. W Tebach Zachodnich trwały prace wykończeniowe w świątyni grobowej Setiego I oraz w kaplicy Ramzesa I, w której w wypukłym reliefie wykonano dekoracje obrazujące koronację młodego Ramzesa II. W Dolinie Królów trwały prace przy budowie królewskiego grobowca Setiego I. Przetrwały do naszych czasów imiona jego twórców. Byli to: przełożeni robotników, Baki i Neferhotep starszy oraz rysownicy Paj i Paszedu. W tym samym, prawdopodobnie czasie, Ramzes uzyskał zgodę ojca na rozpoczęcie budowy własnego grobowca. Większość prac prowadzonych w Tebach nadzorował Paser, któremu podlegały całe rzesze kamieniarzy, rzeźbiarzy, złotników i rysowników, nie wyłączając także budowniczych Królewskiego Grobowca. Ze swych obowiązków wywiązywał się zapewne wzorowo, o czym świadczą malowidła w jego grobowcu w Tebach Zachodnich, przedstawiające uhonorowanie go przez faraona naszyjnikiem - Złotem Zasługi.
Około XV lub XVI roku panowania Setiego I, Egipt stał się stabilnym, dobrze rządzonym państwem, mającym ugruntowane stosunki zagraniczne, rządzącym rozległym terytorium, cieszącym się szacunkiem na arenie międzynarodowej, silnym militarnie i gospodarczo, posiadającym dobrze wyszkoloną armię, zdolną szybko i bezwzględnie likwidować wszelkie próby secesji. Imperium, rządzone przez dwóch ludzi: około pięćdziesięcioletniego Setiego I i jego dwudziestopięcioletniego syna, Ramzesa, rozciągało się od górzystych terenów Syrii, Palestyny i Kanaanu, poprzez bagniste rozlewiska Nilu w Delcie, dalej poprzez spalony Słońcem, Środkowy i Górny Egipt, aż do pustynnych krajów Wawat i Kusz w Nubii.
Egipt wypełniały wspaniałe budowle i posągi władców, wznoszone na cześć bogów i na chwałę państwa. Sethi I, będący w sile wieku, zapewne myślał o wielu następnych, wspaniałych latach panowania oraz doniosłych czynach. Niestety, prawdopodobnie latem 1279 roku p.n.e., król niespodziewanie zmarł, pozostawiając swe dziedzictwo Ramzesowi, który odtąd miał być jedynym władcą.